Leonard PĘKALSKI (1896-1944), Portret p. Wandy P. z kaczeńcami

akwarela, karton [z suchym tłokiem: MONOPOLL]; 50 x 36 cm.
W katalogu prac artysty (Warszawa 1969) poz. 119.
Z posiadania rodziny artysty.
W roku 1913 rozpoczął naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Dzięki otrzymanym stypendiom kontynuował studia malarskie. Uczestniczył w wojnie 1920 r. jako kawalerzysta. W latach 1921-1922 pracował w Toruniu w zakładzie graficznym „Sztuka’’ kierowanym przez Felicjana Szczęsnego Kowarskiego, którego klasycyzm miał niewątpliwy wpływ na jego twórczość. Był członkiem założonego w Toruniu 16 grudnia 1920 przez Juliana Fałata stowarzyszenia pod nazwą "Konfraternia Artystów". Wraz z Kowarskim przeniósł się do Krakowa, gdzie został jego asystentem w Akademii Sztuk Pięknych. W roku 1925 został współzałożycielem i członkiem grupy artystycznej „Jednoróg”. Był w latach 1927-1930 twórcą plafonów na Zamku Wawelskim.
W roku 1932 został powołany na profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a w roku 1934 na profesora nadzwyczajnego malarstwa dekoracyjnego Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był członkiem warszawskiej grupy artystycznej „Pryzmat”. Malował pejzaże, martwe natury, kompozycje figuralne. Zabity przez Niemców w ulicznej egzekucji.