Jan Berdyszak (1934 Zawory - 2014 Poznań), Fragment jako całość radykalna XXIX, 1982-84

akryl, płótno naklejone na deskę; 82 x 64,5 cm;
sygn., dat. i opisany na odwrocie: 126 MAD / FRAGMENT JAKO / CAŁOŚĆ RADYKALNA XXIX / 1982 / 1984 / AKRYL / JAN / BER / DYSZ / AK
Estymacja 50 000 - 70 000
Proweniencja:
- kolekcja rodziny artysty
- kolekcja prywatna, Poznań
Praca reprodukowana w katalogu:
Jan Berdyszak. Twórczość z lat 1960-2002, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsk 2002, s. 82, il. 78 (barwna).
Bibliografia:
­- Jan Berdyszak. Retrospektywa wybranych problemów z lat 1962-1995, Galeria Sztuki Współczesnej Biura Wystaw Artystycznych, Katowice 1996.
- Jan Berdyszak. Twórczość z lat 1960-2002, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsk 2002.
- Jan Berdyszak. Prace 1960-2006, opr. M. Smolińska-Byczuk, W. Makowiecki, M. Pawłowski, Galeria Miejska Arsenał, Poznań 2006.

W latach 1982-84 oprócz cyklu „Fragmenty jako całości radykalne”, na które złożyło się czterdzieści prac malarskich, Jan Berdyszak wykonał rzeźby „Inne do baz”, rysunki „Byt do baz” i rozpoczął cykl „Wokół obrazu”. Pierwsza połowa tej dekady zapisała się w biografii artysty dużą aktywnością twórczą. Zrealizował m. in. cykl autooffsetów „Studia po…”, pracował nad obiektami „Refleksje komplementarne”, „Tryptyki ontyczne”, „Postaci obrazu potencjalnego” czy „Katedry”. Artysta uczestniczył przykładowo w Międzynarodowym Praskim Quadriennale Scenografii, Biennale Sztuki Nowej w Zielonej Górze czy Międzynarodowym Biennale Rzeźby w Atenach. Niezwykle bogaty dorobek artystyczny Jana Berdyszaka oscyluje wokół zagadnienia przestrzeni (na wielu jej wymiarach), operuje formami geometrycznymi i quasi geometrycznymi, jednocześnie kładzie mocny nacisk na pojęcia ontologiczne rozważane w kontekście sztuki. Fragmentaryczność, pustka, wieloznaczność były pojęciami podejmowanymi przez malarza w wielu realizacjach malarskich, przestrzennych czy fotograficznych. Oferowany obiekt cechuje się oryginalną formą. Z jednej strony stanowi odrębny artystyczny byt, z drugiej - będąc częścią określonego malarskiego cyklu jest wyrazem konceptualnej myśli artysty. W 1982 roku Berdyszak rozważał: „co fragmenty czyni i pozostawia zawsze fragmentami, a co czynić może całościami?”, „czyż nie jest szczególnym istnieniem fragmentu jego nierozpoznawalność”? Zagłębiając się w teoretyczne dociekania artysty wyraźniej widać kolekcjonerską oryginalność jego dzieł.