Zbiór rytmów Kaspra Miaskowskiego

Miaskowski Kasper, Zbiór rytmów (wedle wydania z r. 1622 w Poznaniu w drukarni Jana Rossowskiego), wyd. Biblioteka Polska Kazimierza Józefa Turowskiego, nakł. i czcionkami Drukarni "Czasu", Kraków 1861, s. 307, f. 13,5 x 20,5 cm. Podpis własnościowy. Lekkie przybrudzenia w środku. Oprawa twarda z epoki. Półskórek z lekkimi przetarciami na grzbiecie i narożnikach. Ładny egzemplarz.

Kasper Miaskowski herbu Leliwa (ur. 1549 w Smogorzewie, zm. 22 kwietnia 1622 tamże) – polski poeta. Swoje dzieła wydał w księdze Zbiór rytmów (pierwsza redakcja 1612, druga 1622). Podzielił ją na dwie części: religijną i świecką. Jego liryki opiewają Mękę Pańską, przypominają o śmierci, wzywają do pokuty, zbijają tezy protestantów, zagrzewają do wojny z Turcją, domagają się wzmocnienia władzy królewskiej, ale również popierają opozycjonistę Jana Szczęsnego Herburta, opisują wydarzenia z życia poety (np. pożegnanie ukochanego Włoszczonowa), uświetniają śluby, pogrzeby i rocznice znajomych. Wyróżniają się również bogactwem form i uczuć. Przyjaźnił się m.in. z Andrzejem Lechowiczem, który poświęcił poecie kilka anagramów. Współcześni uważali Miaskowskiego za największego żyjącego polskiego poetę.