Ikona - Ukrzyżowanie

tempera na desce; dwie szpongi profilowane; mosiądz - odlew; 53 x 45,5 x 4,2 cm.
Rosja, 2 poł. XIX w.
Obraz podzielony na dwie strefy. W części górnej pośrodku - w stosowne wgłębienie wpuszczony krucyfiks odlany z mosiądzu, z postacią Chrystusa w płaskim reliefie, ze stopami na ukośnej belce; u dołu grób Adama - czaszka i piszczele; nad głową Ukrzyżowanego - wizerunek Chrystusa na chuście - veraikon oraz dwa klęczące anioły trzymające szaty Chrystusa. Wokoło krzyża malowidło ze sceną z Golgoty, z dwoma łotrami na krzyżach, tłumem niewiast z Marią z lewej strony i gromadą mężczyzn ze św. Janem i Longinusem w rzymskiej zbroi. Pośrodku nad krzyżem - Bóg Ojciec w obłoku, z globem ziemskim w dłoni. W dolnej części ikony - wpuszczona w deskę obrazu tzw. składnia mosiężna - podwójny dyptyk, zamknięty ostrołukami typu „ośli grzbiet”, z 4 skrzydłami połączonymi zawiasami; każde skrzydło podzielone na 4 kwatery ze scenami z życia Marii i Chrystusa, z piątą sceną w podłuczu. Tło ikony złote, na krawędziach paski - biały, zielony i czerwony.