Wiktor Budzyński NOC PRZEMINĘŁA... Londyn 1952 pierwsze wydanie

BUDZYŃSKI Wiktor: NOC PRZEMINĘŁA... Sztuka w 3 aktach, Stowarzyszenie polskich Kombatantów, Londyn 1952 s. 45[3]  21,5cm

Okładka - projekt i drzeworyt: Stanisław Gliwa.

BUDZYŃSKI Wiktor Kazimierz (4 marca 1906 Sta­nisławów – 30 kwietnia 1972 Londyn), aktor, piosen­karz, reżyser, kierownik artystyczny, dyrektor teatru. Mieszkał z rodzi­cami we Lwowie, gdzie ojciec zajmował stanowisko nadradcy województwa lwowskiego. We Lwowie, podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920, był w służbie ochrony Wojska Polskiego, następnie uczył się w VI Gimnazjum, które ukończył w 1924. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza (dyplom w 1929). Uczył się rów­nież w lwowskich szkołach muzycznych, m.in. śpiewu u Z. Fran­kowskiej i Mikołaja Lewickiego. Już w latach szkolnych, a następnie uniwersyteckich zaczął pisać wiersze, pio­senki, skecze, organizował przedstawienia i koncerty studenckie. W 1926 (lub 1928) założył i do 1931 prowadził teatr akademicki Nasze Oczko, dla którego napisał pięć rewii. W czerwcu 1929 zdał egzamin aktorski przed komisją ZASP-u i uzyskał prawo angażowania się w dziale operetki. We Lwowie szybko zdobył popularność jako autor i wykonawca piosenek i został zaproszony na występy do War­szawy. W 1930 występował w warszawskich teatrach rewiowych Morskie Oko (od czerwca) i Uśmiech Warszawy (wrzesień, październik).
Od 1931 do 1939 stale pracował w rozgłośni Polskiego Radia we Lwowie, najpierw jako referent audycji rozrywkowych, a następnie jako kierownik programowy. Był autorem i reżyserem wielu słuchowisk; twórcą, kierownikiem artystycznym i jednym z wyko­nawców niezwykle popularnej przed II wojną światową, nadawanej od 1932, cotygodniowej audycji Wesoła Lwowska Fala (początkowa Wesoła Niedziela, a od 1936 pn. Ta-joj), z typami bardzo lubianych i znanych w całej Polsce postaci, takich jak: Szczepko i Toń­ko, Aprikosenkrantz i Untenbaum, Radca Strońć. Okresowo współpracował z teatrami, m.in. w 1937 pisał piosenki dla warszawskiej Operetki na Karowej; od listopada 1938 występował w Teatrze Wielkim we Lwo­wie w operetce Zakochana królowa. Po wkroczeniu Armii Czerwonej 17 września 1939, wraz z częścią pracowników lwowskiej rozgłośni, m.in. Lwowskiej Fali, przekroczył granicę rumuńską. W 1944, podczas ofen­sywy aliantów na kontynencie, zespół występował na pierwszej linii frontu we Francji, Belgii, Holandii i północnych Niemczech jako czołówka artystyczna 1. Dywizji Pancernej pod dowództwem gen. Stanisława Ma­czka. W zespole tym Budzyński pełnił różnorodne funkcje: był kierownikiem artystycznym, reżyserem, autorem większości te­kstów, kompozytorem piosenek, konferansjerem, ak­torem i piosenkarzem. W 1945 z trzonem zespołu wrócił do Anglii, gdzie pozostał na emigracji. W październiku i listopadzie 1945 zespół występował w Edynburgu, a w grudniu tego roku został rozwiązany. Budzyński zamieszkał w Edynburgu, zajął się pracą pisar­ską.  Nadal pisał sztuki dla Teatru Polskiego ZASP, współpracował też z nim jako reżyser; wystawił m.in. „M” jak miłość (swego autorstwa, 1968), Gorący uczynek (1971). W 1967–71 współpracował z telewizją zachodnioniemiecką. 

Oprawa oryginalna, wydawnicza, kartonowa.

Stan dobry.