[geodezja] ZABOROWSKI Ignacy - Jeometrya praktyczna [1820] [Bielany]

Warszawa 1820. Drukarnia Xięży Pijarów. 18,5x12 cm, str. (14), 386, tablice poza tekstem (11), twarda oprawa z epoki, półskórek ze zdobieniami. Stan dobry (uzupełnione małe ubytki skóry na grzbiecie oprawy, podpis własnościowy na str. tytułowej, ubytek papieru w wyklejce, w kilku miejscach ślad po owadzie).

Jeden z najlepszych podręczników do geometrii - a tak naprawdę do geodezji - napisany przez Ignacego Zaborowskiego (1754–1803), polskiego pijara, matematyka i geodety, profesora geometrii, członka Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych oraz Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Podręcznik był wydany po raz pierwszy w 1786 roku i cieszył się dużym uznaniem, o czym świadczą kolejne wydania.

Na końcu książki dodane są doskonale opracowane miedzioryty, ilustrujące pomiary miernicze, m.in. z przykładami praktyki miejscowej, np. mapkami wsi Bielany i Pulków koło Warszawy.

Tekst poprzedza wiadomość o życiu Ignacego Zaborowskiego.

W treści: Działania za pomocą lasek, mierniczego łańcucha, podziałki i cyrkla. Użycie stolika w wymiarze odległości i robienia mapy. O przenoszeniu granic, gruntów, miast, wsi itd. Użycie trygonometrii w rozmiarach i robieniu mapy. O kompasie czyli igiełce magnesowej. O przerysowaniu map. O wynajdywaniu pola czyli powierzchni gruntów. O podziale gruntów na części upodobane. Nauka i zasady równoważenia.