SZPOTAŃSKI STANISŁAW I PIETRASZKIEWICZÓWNA STANISŁAWA - MATERYAŁY DO HISTORYI TOWARZYSTWA FILOMATÓW, TOM 1-2.

SZPOTAŃSKI STANISŁAW I PIETRASZKIEWICZÓWNA STANISŁAWA - MATERYAŁY DO HISTORYI TOWARZYSTWA FILOMATÓW, TOM 1-2. NAKŁADEM AKADEMJI UMIEJĘTNOŚCI SKŁAD GŁÓWNY W KSIĘGARNI G. GEBETHNERA I SPÓŁKI W KRAKOWIE, KRAKÓW 1920-1921r., str. [2], 336; [4], XVI, 432; 23,5cm.

Towarzystwo Filomatyczne, potocznie: Towarzystwo Filomatów, filomaci (z gr. miłośnicy nauki) – polskie tajne stowarzyszenie studentów i absolwentów Uniwersytetu Wileńskiego działające w latach 1817–1821, a następnie bez nazwy i ze zmienioną organizacją wewnętrzną do 1823. Pierwotnym celem związku było samokształcenie, wzajemna pomoc w nauce oraz ćwiczenie się w sztuce pisania. Towarzystwo Filomatyczne wypracowało własny program moralny oraz stworzyło sieć związków zależnych o rozbudowanych celach i programie działania. Kres istnieniu Towarzystwa Filomatycznego położyło śledztwo w sprawie tajnych związków młodzieży i studentów Uniwersytetu Wileńskiego prowadzone przez kuratora Nikołaja Nowosilcowa w latach 1823–1824.

Członkami założycielami Towarzystwa Filomatycznego było sześciu zaprzyjaźnionych studentów: Józef Jeżowski (prezes), Erazm Poluszyński (wiceprezes i skarbnik), Tomasz Zan (sekretarz), Adam Mickiewicz, Onufry Pietraszkiewicz i Brunon Suchecki[1]. Ogółem towarzystwo liczyło około 20 członków, wśród których byli m.in. Aleksander Bohatkiewicz, Aleksander Chodźko, Jan Czeczot, Ignacy Domeyko, Józef Kowalewski, Franciszek Malewski, Jan Sobolewski.

OPRAWA TWARDA PÓŁSKÓREK Z EPOKI, ZŁOCENIA NA GRZBIECIE, OZDOBNE WYKLEJKI, GÓRNE BRZEGI KART BARWIONE. OPRAWA SYGNOWANA NALEPKĄ NA TYLNEJ WYKLEJCE "PORADNIK GOSPODARSKI POZNAŃ SEW. MIELŻYŃSKIEGO 24" STAN Dobry, otarcia oprawy.