Magdalena KOBIERECKA (ur. 1974), Kompozycja nr 74, 2017

akryl, szkło (sgraffito); 50 x 70 cm;
sygn., dat. i opis autorski na odwrocie oprawy: Magdalena Kobierecka "Kompozycja nr 74" / 2017 r.

Artystka z zawodu jest konserwatorem zabytków architektury, posiada również specjalizację techniczno-plastyczną. Ukończyła Studio Sztuki na kierunku Kreator Przestrzeni. Jest założycielką i właścicielem pracowni plastycznej Format oraz inicjatorką Fundacji Pogotowie Artystyczne. Malarska wrażliwość nadaje sens jej życiu zawodowemu przy prowadzeniu zajęć plastycznych dla dzieci i kierowaniu pracami fundacji. Dając możliwość chorym i społecznie wykluczonym dzieciom aktywnego obcowania ze sztuką, tworzenia i samorealizacji, stara się zapewniać im terapię i pomoc, która pomaga w przechodzeniu przez stres związany z chorobą i pobytem w szpitalu. Ostatnio z jej autorską wystawą można się było zapoznać w galerii Wyjście Awaryjne w Staromiejskim Domu Kultury.
Malarka specjalizuje się w dynamicznych, mocno skontrastowanych kompozycjach abstrakcyjnych, wykonywanych we własnej, unikatowej technice: malowania akrylem na szkle od odwrocia z wykorzystaniem elementów sgraffito. Jej prace są tworzone zdecydowanymi, śmiałymi pociągnięciami szerokich pędzli i szpachli. Szkło znane w tradycji malarskiej od wieków, stanowiące nośnik jej obrazów, jest symbolicznym portalem zapraszającym do świata czystej abstrakcji, powstającej w oderwaniu od jakichkolwiek znaczeń i w odrzuceniu każdej przedmiotowości.
Obrazy powstają z nierzeczywistych form, które budowane są w rytmiczne konfiguracje. Ich celem jest zdefiniowanie czystej energii. Tak jak szkło jest substancją nie mającą uporządkowanej, powtarzalnej budowy, tak obrazy autorki powstają jako jednorazowe zdarzenia artystyczne poprzez swobodne „stawanie się“ czystych form wykreowanych rysunkiem, barwą i światłem.
Niektóre jej prace są bardziej dynamiczne i spontaniczne, inne mają łagodny, drgający lub wirujący ruch elementów. Powstają też układy zdecydowanie statyczne, złożone z zawieszonych w przestrzeni pierwiastków, wchodzących ze sobą w bardziej uporządkowane relacje.
Są jak uczucia człowieka - podobnie powstają i są równie różnorodne.
Ostateczny efekt malarka osiąga za pomocą niewielkiej ilości, miejscowo przenikających się, laserunkowych kolorów. Jej nadrzędnym celem artystycznych poszukiwań, jest wydobywająca się z wnętrza świetlistość, która nadaje ładunek energetyczny, ale i harmonijny klimat współgrania wszystkich form wyrazu.
Stworzenie tak pojmowanego obrazu umożliwia wypracowana przez autorkę prac własna technika nakładania na szkło kilku warstw farby wybieranych na podobieństwo sgraffita w trakcie wysychania. W tym aspekcie, jest to jednocześnie zdarzenie malarskie (nakładanie) i rzeźbiarskie (wybieranie). W zamyśle powstaje jedynie koncepcja obrazu, sam proces twórczy przebiega już w trakcie samego wykonania, nie zostawiając przy tym, żadnego marginesu na błąd i nie dając możliwości korekty, jak w tradycyjnych technikach malarskich. Technika ta pozwala tworzyć obrazy unikatowe i niepowtarzalne.