Trzeciak miejskiej emisji Poznania, błędnie przypisywany w katalogach mennicy krakowskiej ze względu na brak skrzyżowanych kluczy.
Charakterystyczna emisja, której prawdziwe losy Tomasz Poniewierka opisuje tak:
"W 1615 roku dzierżawę nad mennicą miejską w Poznaniu przejmuje Rudolf Lehmann. Podpisuje on z miastem dwa, następujące po sobie trzyletnie kontrakty na bicie trzeciaków. Rok później, w 1616, zmienia on wygląd trzeciaków poznańskich. Na awersie umieszcza monogram królewski, nad nim oznaczenie nominału rzymską cyfrą III, ze skróconą datą po bokach, a na rewersie ukoronowane tarcze herbowe, z herbem Korony, Poznania (który jeszcze w tym samym roku zastępuje Pogoń), a poniżej Snopem Wazów. I to właśnie ten typ awersu bity jest w kolejnych latach, w tym w roku 1619.
Zmiana ta jest związana z pozwoleniem dla Lehmanna, na bicie monety przeznaczonej na wywóz poza Poznań, które to pozwolenie jest następnie wprost wyrażone w umowie menniczej z 20 września 1618 roku, o czym pisał już Gumowski w Miejskiej monecie w Poznaniu."
Więcej na temat poznańskości tej emisji m.in. na łamach Warszawskiego Pamiętnika Numizmatycznego nr. 6 czy na MonetyMiastaPoznania.
Srebro, średnica 14.7 mm, waga 0.48 g.
