Jerzy Stajuda (1936 Falenica - 1992 Warszawa), Perspektywa, 1990

olej, płótno, 97 × 146 cm, sygnowany na odwrocie: 'Jerzy Stajuda 90' oraz opisany na blejtramie: 'PERSPEKTYWA'



Malarz, rysownik, krytyk i pedagog. Studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, dyplom obronił w 1959 r. u prof. Bohdana Lacherta. W początkowym okresie swojej twórczości był pod wpływem swego mistrza i przyjaciela Artura Nachta-Samborskiego, szukał też inspiracji w twórczości Paula Klee. Z czasem wypracował własną i nie poddającą się modom stylistykę. Prace artysty przedstawiały świat struktur, imaginacyjnych pejzaży, wizji archaicznego świata przyrody. Artysta pozostawił bogatą spuściznę rysunkową, często o charakterze osobistego notatnika. Drugą pasją artysty była krytyka artystyczna. W latach 1957–1968 publikował artykuły we „Współczesności”, „Przeglądzie Artystycznym”, „Przeglądzie Kulturalnym”, „Więzi”, „Ty i ja”. Aktywność krytyczna artysty została mocno ograniczona po 1968 r. Często wystawiał za granicą, gdzie przez długi czas jego twórczość była bardziej znana niż w kraju. W 1993 r miała miejsce retrospektywna wystawa w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie.