Ryszard Stryjec (1932 Lipniszki k. Lidy-1997 Gdańsk), Bez tytułu, 1991

tusz, papier, 16,5 x 13 cm, sygn.l.b.: Ryszard Stryjec/1991

Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) w Gdańsku – malarstwo w pracowniach profesora Stanisława Teisseyre’a i profesor Krystyny Łady-Studnickiej oraz grafikę w pracowni profesora Zygmunta Karolaka. Dyplom uzyskał w roku 1958. Po studiach uprawiał malarstwo i ceramikę – ale przede wszystkim grafikę. Był w tej dziedzinie mistrzem. Do śmierci (w 1997r.) mieszkał i tworzył w Gdańsku, zafascynowany jego Starym Miastem. Ślady tej fascynacji dostrzec można w wielu jego pracach, tworzonych najchętniej w technice akwaforty i miedziorytu.

Stryjec buduje swój świat tak jak artyści średniowieczni, posługując się alegorią. Umowne przedstawienie istotnej treści o charakterze obyczajowym, historycznym, psychologicznym dokonuje się najczęściej za pomocą personifikacji, metafory, znaku. Jego sztuka jest efektem poszukiwań praw uniwersalnych, syntezą przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Sztuka Ryszarda Stryjca jest gdańska, wybrzeżowa, ale też uniwersalna, ogólnoludzka, ponadregionalna, światowa. Stryjec w swojej twórczości jest bliski postawom artystycznym, które zaowocowały w sztuce XX wieku takimi nurtami, jak symbolizm, ekspresjonizm czy surrealizm.