STRZELBA SKAŁKOWA, HISZPANIA, OK. 1730 R.

dł. całk. 1380 mm, masa 2510 g, kaliber 16 mm
L u f a stalowa, gładka, niegwintowana, z krótkim warkoczem, lekko zwężająca się ku wylotowi, w części dennej ośmiogranna. Mocowana do osady śrubą na warkoczu i bączkiem w przedniej części łoża. Na lufie element celowniczy – muszka, pod lufą mosiężna tulejka na wprowadzenie pobojczyka. Na wysokości komory znak wytwórcy P. Estewa i znak kontrolny Barcelony. Z a m e k skałkowy, śródziemnomorski. Płyta zamka sygnowana „D. Bugni”. Ozdobna, mosiężna kontrblacha mocowana dwiema śrubami. Osłona otworu spustowego z mosiężnej blachy. Język spustowy osłonięty rozbudowanym, wymienionym później, kabłąkiem z wąsami. Mechanizm zamka sprawny. O s a d a – łoże i kolba z jednolitego kawałka drewna, starannie wyprofilowane, miejscami pokryte głęboką snycerką. W łożu wydrążony kanał na drewniany pobojczyk z kościaną główką. Osada z dwoma strzemiączkami do mocowania pasa nośnego.