Zegar szkieletowy, wagowy, ścienny

żelazo, stal, mosiądz; wys. 25 cm, szer. 12,3 cm, głęb. 15 cm.
Europa Zachodnia, XVII / XVIII w.
Korpus z prostopadłościenną konstrukcją, na planie prostokąta, z czterema graniastymi filarkami w narożach, ozdobionymi od zewnętrznej strony aplikacją w formie wici z półksiężyców. Podstawa, tylna ściana i wierzch - z żelaznej blachy. Płyta dolna i górna mechanizmu oraz toczone filarki między płytą górną i wierzchnią - stalowe. Koła zębate mechanizmu - mosiężne i stalowe. Brak tarczy. Wskazówki stalowe, zakończone mosiężnymi, sercowatymi grotami. Od frontu wahadełko. W zwieńczeniu stalowa, kopulasta czasza dzwonka. Boczne ścianki ażurowe; z prawej w połowie poprzeczka z ruchomym, stalowym elementem w formie pętli, zespolonym z mechanizmem. Na tylnej ściance kuty zaczep do zawieszania oraz para graniastych, szpiczastych odbojów. Zachowane dwa obciążniki napędu (chodu i bicia), z łańcuchami.
Zegary tego typu wytwarzano głównie w Anglii; zwano je latarniowymi, albo „ptasią klatką”.